Powołany w 1993 r. by chronić jedne z najlepiej zachowanych torfowisk w Europie, jest największym parkiem narodowym w Polsce. Rozległe, podtapiane wiosną wodami Biebrzy mokradła, pozostały do dziś trudno dostępne dla ludzi. Stały się za to ostoją wielu rzadkich zwierząt. Nad Biebrzą żyją rysie, kilka rodzin wilków, liczne wydry i bobry. Tylko tu łosie przetrwały okres nadmiernych polowań. Kilkaset biebrzańskich łosi tworzy dziś największą i najważniejszą populację tych zwierząt w kraju. Jednak Biebrza i jej bagna to przede wszystkim ptaki. Żyje tu ponad 280 gatunków ptaków, w tym wiele rzadkich i gdzie indziej ginących, jak orlik grubodzioby, dubelt, cietrzew czy wodniczka.
![](https://oczamimlodych.pl/wp-content/uploads/sites/24/2024/04/Biebrzanski_Park_Narodowy_wiosenne_rozlewiska_kaczence_bocian_bialy-1024x683.jpg)
Symbolem Biebrzańskiego Parku Narodowego Symbolem Parku jest jednak batalion. W dawnej Polsce bataliona nazywano „dziwoptakiem”. To dlatego, że różni się od swoich krewniaków: czajek czy bekasów, u których samice i samce są do siebie bardzo podobne. Tymczasem u „dziwoptaków” samice są niepozorne, a samce stroją się w barwne piórka. Samcom, w okresie godowym (na wiosnę), wokół głowy i szyi rosną dłuższe barwne pióra, tworzące kołnierz. Co więcej każdy z nich jest inaczej ubarwiony – od śnieżnobiałych, poprzez jasne i ciemne brązy, aż po zupełnie czarne. Szata godowa każdego z nich jest niepowtarzalna i jak dotąd nie stwierdzono dwóch identycznych ptaków.
![](https://oczamimlodych.pl/wp-content/uploads/sites/24/2024/04/15969462622_b3fba900de_o-1024x683.jpg)
Do lat 60. XX wieku bataliony licznie gniazdowały na biebrzańskich bagnach. Jednak każdej wiosny kilka tysięcy tych ptaków zatrzymuje się nad Biebrzą. To ważny moment w ich długiej, liczącej kilka tysięcy kilometrów, drodze na lęgowiska leżące w arktycznej tundrze. Bataliony zbierają się w grupy na suchych miejscach wśród biebrzańskich łąk i bagien na toki. Każdy samiec ma swoje terytorium, z którego stara się przywabić samice. Rytualnymi walkami starają się zwrócić na siebie uwagę. Samce stroszą pióra kryz, trzęsą głowami, rozkładają skrzydła i ogony. Drepczą w miejscu, podskakują i obiegają wokół swoje terytoria. Wdają się w pozorowane walki na dzioby i pazury. W tym czasie samice przechadzają się między nimi i wybierają tego, który ich zdaniem najlepiej zaprezentował swoje upierzenie i barwy. Ten niesamowity spektakl każdej wiosny przyciąga nad Biebrzę miłośników ptaków z najbardziej odległych zakątków świata.
Autor: Krzysztof Rydel, kwiecień 2024 r.
Przeczytaj więcej o Biebrzańskim Parku Narodowym: www.biebrza.org.pl
Fotografia tytułowa: Ron2000, CC0 1.0 DEED via PxHere.com, zdjęcie zostało wykadrowane